W związku z faktem, że po ulicach porusza się coraz więcej pojazdów elektrycznych, jak również przez wzgląd na coraz łatwiejszy dostęp do punktów ładowania tych pojazdów, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) rozstrzygnął kwestie podatkowe (VAT) jakie wiążą się z ładowaniem pojazdów elektrycznych za pośrednictwem podmiotu trzeciego.
Przedstawiamy Państwu treść rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Opinia została wydana 25 kwietnia 2024 r. w sprawie C-60/23 Skatteverket przeciwko Digital Charging Solutions GmbH (dalej: DCS oraz Spółka) przez Rzecznik Generalną TSUE.
Przedmiot sprawy
Sprawa dotyczyła Spółki DCS, której siedziba działalności gospodarczej znajduje się na terytorium Niemiec, przy równoczesnym wskazaniu, że DCS nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Szwecji. DCS zapewnia użytkownikom pojazdów elektrycznych w Szwecji dostęp do sieci punktów ładowania. Za pośrednictwem sieci użytkownicy otrzymują aktualne informacje o cenach i dostępności punktów ładowania w ramach sieci. Punkty ładowania w ramach sieci obsługiwane są przez operatorów punktów ładowania, z którymi DCS zawarła umowy. DCS przekazuje użytkownikom pojazdów elektrycznych kartę i aplikację uwierzytelniającą, które umożliwiają ładowanie pojazdów w punktach przeznaczonych do ładowania.
W przypadku użycia karty lub aplikacji sesja ładowania jest rejestrowana przez operatora punktu ładowania, który wystawia DCS fakturę z tytułu zrealizowanej sesji ładowania. Wystawianie faktur odbywa się w cyklu miesięcznym.
Na podstawie faktur, które DCS otrzymuje od operatorów punktów ładowania, Spółka co miesiąc wystawia faktury na rzecz użytkowników kart i aplikacji z tytułu ilości dostarczonej energii elektrycznej. Spółka oddzielnie wystawia faktury użytkownikom kart i aplikacji z tytułu dostępu do sieci oraz usług towarzyszących. Cena energii elektrycznej nie jest stała, ponieważ zależy od załadowanej ilości. Z tytułu dostępu i usługi pobierana jest określona opłata w stałej wysokości, która jest naliczana niezależnie od tego, czy użytkownik faktycznie nabył w danym okresie energię elektryczną. Nie ma możliwości nabywania od DCS energii elektrycznej, bez jednoczesnego uiszczania opłaty za dostęp do sieci.
Z uwagi na fakt, że powyższe zagadnienie wzbudziło liczne wątpliwości interpretacyjnie po stronie organów podatkowych, szwedzki najwyższy sąd administracyjny postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniami prejudycjalnymi.
Treść opinii
TSUE, odnosząc się do przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa) wskazał, że ładowanie pojazdu elektrycznego w sieci punktów ładowania, do których użytkownik ma dostęp na podstawie abonamentu zawartego z podmiotem innym niż operator punktu ładowania, oznacza, że zużyta energia elektryczna jest dostarczana użytkownikom przez tego operatora, a spółka oferująca dostęp do tych punktów ładowania działa w ramach tej dostawy jako komisant w rozumieniu przepisów Dyrektywy.
Jeżeli nie zostaną spełnione dwie przesłanki określone w przedmiotowej Dyrektywy, należy uznać, że dostawa energii elektrycznej na rzecz użytkownika jest dokonywana przez spółkę, która zapewnia użytkownikom dostęp do sieci punktów ładowania w rozumieniu art. 14 ust. 1 Dyrektywy.
Konsekwencje dla podatników
Orzeczenie TSUE w powyższej sprawie może spowodować ujednolicenie kwestii związanych z transakcjami ładowania pojazdów elektrycznych na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT.
Jeżeli po zapoznaniu się z treścią powyższego artykułu, chcieliby Państwo przeanalizować czy Opinia wydana przez Rzecznik Generalną TSUE wpłynie na prowadzoną przez Państwa działalność, wówczas zapraszamy do kontaktu z ekspertami Nexia Advicero.