Naczelny Sąd Administracyjny wypracował pozytywną linię orzeczniczą w sprawie braku limitu ujmowania w kosztach podatkowych kosztów finansowania dłużnego dla inwestycji w odnawialne źródła energii. Jest to konsekwencja możliwości zakwalifikowania farmy wiatrowej lub fotowoltaicznej jako długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej.
Właśnie interpretacja pojęcia „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej” była osią sporu w sprawach zakończonych wyrokami o sygn. II FSK 2874/20 z 25 maja 2023 r., II FSK 1615/20 z 8 lutego 2023 r. oraz II FSK 10/20 z 20 września 2022 r.
Definicja ta wprowadzona jest w ust. 10 art. 15c ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem jest to projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym. Jego zastosowanie ma szczególne znaczenie, ponieważ wyłącznie dla takich projektów podatnikowi CIT przysługuje wyłączenie limitu kosztów finansowania dłużnego w kosztach uzyskania przychodu (dalej: „KUP”). W przeciwnym razie ustawa CIT wprowadza ograniczenie do 3 mln zł albo 30% dochodu o charakterze innym niż odsetkowy. Jest to zatem bardzo duże udogodnienie w przypadku dużych inwestycji, jak budowa instalacji OZE, wymagających znacznych nakładów, które bardzo często finansowane są z uzyskanych kredytów czy pożyczek. Możliwość zaliczenia całych takich kosztów do KUP wpływa natomiast na obniżenie podstawy opodatkowania CIT.
Każdy z powyższych wyroków NSA został wydany jako orzeczenie prawomocne w sprawie interpretacji indywidualnej wydanej podatnikowi przez Dyrektora Krajowej Informacji. Podatnicy realizujący projekty z zakresu farm OZE, chcąc bezpiecznie korzystać z nielimitowanych kosztów finansowania dłużnego w KUP, złożyli wnioski o wydanie interpretacji indywidualnych. Dyrektor KIS analizując je, zauważył, że pojęcie „infrastruktura publiczna” nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym. Uznał zatem, że właściwe w tej sytuacji jest odwołanie się do definicji „celu publicznego” zawartej w art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Powołał się przy tym na zasadę respektowania terminologii przejętej z innych gałęzi prawa w procesie wykładni prawa podatkowego. W konsekwencji takiej wykładni uznał, że projekt budowy elektrowni wiatrowej podlega limitowi ustawowemu.
NSA podzielił jednak stojące w kontrze do treści interpretacji indywidualnych stanowiska Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Sądy obu instancji podniosły, że z samej definicji zawartej w ustawie o gospodarce nieruchomościami wynika, iż nie należy jej wykorzystywać, przy stosowaniu innych aktów prawnych. Nakreśliły ponadto, że pojęcia „cel publiczny” i „ogólny interes publiczny” nie mają tożsamego znaczenia. Zatem powiązanie tych definicji przez Dyrektora KIS jest nieprawidłowe. Według sądów możliwość zakwalifikowania elektrowni wiatrowej jako inwestycji realizującej ogólny interes publiczny należy rozpatrywać przez pryzmat tego, czy jest to projekt wartościowy, korzystny lub pożądany przez zbiorowość, służący dobru publicznemu i zaspokajający potrzeby społeczne, aczkolwiek w oderwaniu od ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wskazały jednocześnie na większą zasadność odwołania się do celu ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Zatem za projekt taki uznano również inwestycję służącą zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa, a więc między innymi polegający na budowie farmy wiatrowej lub fotowoltaicznej. Co za tym idzie dla instalacji OZE możliwe jest zastosowanie wyłączenia limitu kosztów finansowania dłużnego.
Pozytywne dla podatników wyroki NSA dotyczyły sporów w zakresie interpretacji podatkowych. W konsekwencji Dyrektor KIS wydał w ostatnim roku szereg pozytywnych interpretacji podatkowych.
Ostatnie 4 negatywne interpretacje Dyrektora KIS, które udało nam się znaleźć zostały wydane pod koniec 2023 r. W przypadku dwóch wojewódzkie sądy administracyjne już wydały pozytywne dla podatników wyroki.
W ostatnich miesiącach natomiast widać zmianę podejścia Dyrektora KIS, który zaczął wydawać pozytywne interpretacje w zakresie braku obowiązku stosowania cienkiej kapitalizacji w przypadku inwestycji w OZE, niewynikające w wcześniejszych wyroków sądów administracyjnych.
Podmioty inwestujące w OZE, które dotychczas limitowały swoje koszty uzyskania przychodów stosując reguły cienkiej kapitalizacji, powinny więc zweryfikować, czy swoje rozliczenia pod kątem możliwości uzyskania dodatkowych oszczędności podatkowych.
